Φασιστογάμης Μπουρμάς

Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εσύ κρυφό καμάρι
Ότι συλέκτης έγινες Φασίστα συφιλιάρη.

Εικονολάτρη, έχτισες στο σπίτι παρεκκλήσι
Χρυσή κορνίζα έβαλες τ’αρχίδια του Δερβίση.

Πρωί και βράδι τα φιλάς γερά τα λιβανίζεις
Φανατικά τα προσκυνάς, τάματα τα γεμίζεις.

Βωμό λατρείας έχτισες, ναόν προσωπικό σου,
Τέμπλο στυγνής κατάνυξης, παραθρησκευτικό σου.

Σίγουρα κάνουν θαύματα τ’αρχίδια του σε ‘σένα,
Αλλά μήν τα θεοπιάς ίδια είν’και τα ξένα.

Όμως αν ικανοποιεί, τούτο το όνειρο σου,
Φτιάχνε βωμούς θυσίαζε το μεροκάματο σου.

Κάψε λιβάνι και κεριά, ύμνους καλά τραγούδα
Μετά απ’οκτώ μετάνιες ροβόλα γιά τη ρούγα.

Σκατά να φας σκατά να πιεις, σκατά να κατουρίσεις
Απ τα σκατά γεννήθικες και στα σκατά θα σβήσεις.

Πίπες ρουφάς πίπες τραβάς με πίπες χαλαρώνεις
Πίπες είναι το χόμπυ σου,με πίπες τα πληρώνεις.

Τσίχλα μυαλό τσίχλα κι ο νούς τσίχλα η νοημοσήνη,
Τσίχλα ξερή Χρυσής Αυγής γερά τα μάτια κλίνει.