Φασιστογάμης Μπουρμάς

Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εσύ κρυφό καμάρι
Ότι συλέκτης έγινες Φασίστα συφιλιάρη.

Εικονολάτρη, έχτισες στο σπίτι παρεκκλήσι
Χρυσή κορνίζα έβαλες τ’αρχίδια του Δερβίση.

Πρωί και βράδι τα φιλάς γερά τα λιβανίζεις
Φανατικά τα προσκυνάς, τάματα τα γεμίζεις.

Βωμό λατρείας έχτισες, ναόν προσωπικό σου,
Τέμπλο στυγνής κατάνυξης, παραθρησκευτικό σου.

Σίγουρα κάνουν θαύματα τ’αρχίδια του σε ‘σένα,
Αλλά μήν τα θεοπιάς ίδια είν’και τα ξένα.

Όμως αν ικανοποιεί, τούτο το όνειρο σου,
Φτιάχνε βωμούς θυσίαζε το μεροκάματο σου.

Κάψε λιβάνι και κεριά, ύμνους καλά τραγούδα
Μετά απ’οκτώ μετάνιες ροβόλα γιά τη ρούγα.

Σκατά να φας σκατά να πιεις, σκατά να κατουρίσεις
Απ τα σκατά γεννήθικες και στα σκατά θα σβήσεις.

Πίπες ρουφάς πίπες τραβάς με πίπες χαλαρώνεις
Πίπες είναι το χόμπυ σου,με πίπες τα πληρώνεις.

Τσίχλα μυαλό τσίχλα κι ο νούς τσίχλα η νοημοσήνη,
Τσίχλα ξερή Χρυσής Αυγής γερά τα μάτια κλίνει.

Μισάνθρωπα μουλάρια μου και τάχα μου Εθνίκια
κομπλεξικά γουρούνια μου αρπάξτε τα καζίκια.

Αυτόν τον άμοιρο λαό,αυτού την ιστορία,
Όλοι σας καπηλεύεστε χωρίς να ρίξτε μία.

Όλοι εμείς το ξέρουμε,πως είναι στα αχαμνά σας
Γραμμένη η συμπόνια σας και η παρηγοριά σας.

Εσείς δεν είστε Έλληνες ούτε ανθρώποι είστε
Σκατά σε βόθρο γίνατε, με ψώφο απειλήστε.

Συχάνατε τον άνθρωπο,παρόλο που είστε ζώα,
Σκατά φάτε τεράστια,μεγάλα σαν τον βόα.

Ούτε καν ζώα είσαστε,μον’ είσαστε φυτά
Πράσινα από το κακό,που θέλουν κοπριά.

Τώρα εξηγήτε βρε παιδιά αυτή η σκατοφαγία,
Σκατά τα θρέφουν τα φυτά κι ο Ήλιος με μαγεία.

Φυτά ως τα ηλίθια τα ένδοξα τα βλήτα,
Το σόϊ σας φασισταριά,κι ας μοιάζετε με σύκα.

Ενάντια να κολυμπας στο ρέυμα, είναι τρόμος
Σε πειρασμούς ν αντισταθείς δύσκολος είναι δρόμος .
Σου γνέφουν με χαμόγελο,τα λαγνευτά τους χέρια
Μα πίσω απο την πλάτη τους κρατάν λάζα ,μαχαίρια

Δε σ’αγαπούν δε σ’εκτιμούν,μα κάτι θέλουν όμως
Νιώθουν ότι τους απηλείς ,μαζύ τους ειν’ ο νομος,
Αυτός που φτιάξαν μόνοι τους να σώσουνε την ταξη,
Από αυτούς που πολεμούν,η μέρα να χαράξει .

Να σε τραβήξουν προσπαθούν να ‘ρθεις στον ίσιο δρόμο
Να σου περάσουνε χαλκά στη μύτη και στον ώμο,
Μόνος σου ν’αλυσοδεθείς,να λες επά’ν καλιά σου
Πνευματική λοβοτομή να κάνεις στα παιδιά σου.

Σου δίνουνε απλόχειρα,να τρώς γιά να μπουχτήσεις
Στην τηλεόραση να βγης και δήθεν να τους βρήσεις,
Με δύο μέτρα και σταθμά ν’αρχήσεις να ζυγιάζεις
Και τον παλιό σου εαυτό ν’αρχήσεις.να χλευάζεις.

Θα φταίει λέει η νιότη σου,η δυνατές ορμόνες
Που κάθε νέου το κορμί κολάζουν σαν γοργόνες.
Και Γολγοθάδες ν’ανεβούν ψάχνουνε για να βρούνε,
σε πειρασμούς ν’αντισταθούν θέλουν μα δε μπορούνε.